Του Ξενοφώντος Π.Μόσχου δ.φ.
«Αυτό γίνεται ακόμη σαφέστερο· εμφανίζεται ένας άλλος ιερέας, όμοιος με τον Μελχισεδέκ, όχι σύμφωνα με τις επιταγές του ανθρωπίνου νόμου, αλλά με την δύναμη που δίνει μία δίχως τελειωμό ζωή. Οπως μαρτυρεί η Γραφή,
Εσύ είσαι ιερέας για πάντα όπως ο Μελχισεδέκ.» Εβραίους 7:15-17
«Ιερεύς κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου. Ιερεύς εις τον αιώνα». «Ιερέας με την δύναμη που δίνει μία δίχως τελειωμό ζωή. Ιερέας για πάντα». Να η μεγαλύτερη και η πιο απαραίτητη ανάγκη της ανθρωπότητας. Δυστυχώς πολύ αμυδρή και συγκεχυμένη ιδέα υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων σχετικά με τον ιερέα και το ιερατείο. Και όμως το αντικείμενο αυτό είναι σπουδαιότατο και αποτελεί θεμελιώδη αλήθεια του Χριστιανισμού, τόσο ώστε η ορθή κατανόηση της σημασίας και του έργου του ιερέα, να συμβαδίζει με την ίδια την ορθή κατανόηση της ουσίας του χριστιανισμού. Για τούτο θα εξετάσω: α’) τι είναι ιερέας. β’) Ποιος είναι ο λόγος υπάρξεως των ιερέων που ορίστηκαν από τον Θεό προ Χριστού. γ’)Ποια η αξία του Χριστού σαν ιερέα. Και δ’) Ποια είναι τα βέβαια συμπεράσματα από την αλήθεια αυτή.
Α΄.Τι είναι ιερέας.
Είναι πρόσωπο που ενεργεί την εξιλέωση της θείας δικαιοσύνης και εξασκεί μεσιτεία μεταξύ Θεού και ανθρώπων. α)Ανέκαθεν ο άνθρωπος αισθάνθηκε την ανάγκη να γίνεται εξιλέωση. Από εκεί προέκυψαν και οι διάφορες θυσίες. β) Μέχρι ενός σημείου ο καθένας πρόσφερε θυσία για τον εαυτό του και για τους οικείους του. Αλλά επειδή δεν ήταν δυνατόν να έχει πεποίθηση στον εαυτό του, γρήγορα άρχισε ο καθένας να ψάχνει να βρει κάποιον άλλον καταλληλότερο από τον εαυτό του σαν ιερέα. γ) Ηταν πολύ φυσικό, αυτήν την δίψα να την επωφεληθούν οι πιο πανούργοι, οι πιο αυθάδεις, οι πιο υποκριτές, αναλαμβάνοντας το υπεράνθρωπο αυτό έργο, και έτσι μεταξύ όλων των εθνών, να έχουμε την ιερατική τάξη, που εκμεταλλεύτηκε την τρυφερή συνείδηση του λαού και πλουτίστηκε από αυτήν. Χαλδαίοι ιερείς, Αιγύπτιοι, Φοίνικες, Ελληνες, Ρωμαίοι, Ινδοί κλπ. δ) Για να καταστήσουν αυτοί την θέση τους πιο σεβαστή, κατέφυγαν σε πάμπολλα τεχνάσματα, ιδίως σχετικά με τα είδωλα τους που μιλούσαν ή έδιναν χρησμούς, και σε πλαστά θαύματα, ων ουκ έστι αριθμός. ε) Η τέχνη αυτή δεν απαξίωσε να διεκδικεί την ύπαρξή της και στους νεότερους χρόνους ακόμα και μεταξύ των πιο πολιτισμένων εθνών.
Β΄. Εάν το έργο είναι υπεράνθρωπο ποιος είναι ο λόγος να οριστούν από τον Θεό άνθρωποι ως ιερείς προ Χριστού;
α) Είναι αναμφισβήτητο ότι υπήρξαν στην Παλαιά Διαθήκη προ Χριστού ιερείς, που αναγνωρίζονταν σαν τέτοιοι από τον Θεό. Αυτοί όμως δεν ήταν αυτόκλητοι, αλλά ορίστηκαν από τον Θεό (Εβρ.5:4) Τέτοιος ήταν ο Μελχισεδέκ (μόνος), τέτοιος ήταν ο Ααρών και όλη η γενιά του. β) Ο λόγος είναι προφανώς μία διπλή διδασκαλία: ότι υπάρχει ανάγκη θυσίας και μεσίτη, και ότι μόνος ο Θεός δικαιούται να διορίσει τον ιερέα που τα παρέχει και τα δύο. γ) Αλλά για αυτά έπρεπε να υπάρχει και τύπος που να υπενθυμίζει διαρκώς τον ερχόμενο μοναδικό και πραγματικό ιερέα. δ) Η διαφορά του τύπου των δύο ιερέων Μελχισεδέκ και Ααρών είναι σημαντική. Ο Μελχισεδέκ είναι τύπος του προσωπικού χαρακτήρα του πραγματικού ιερέα (Βασιλιάς Δικαιοσύνης-Βασιλιάς Ειρήνης -απάτωρ-αμήτωρ, αγενεαλόγητος (δηλαδή κανείς δεν ξέρει τον πατέρα ή τη μητέρα του ή το γενεαλογικό του δένδρο)), και ο Ααρών είναι τύπος του έργου αυτού (με τις θυσίες, τους αγνισμούς κλπ)
Γ΄. Ποια είναι η αξία του Χριστού σαν ιερέα;
α).Οπως η αυγή αναγγέλλει τον ήλιο και ξεχνιέται όταν έλθει εκείνος, έτσι και οι τύποι αυτοί έπρεπε να ξεχαστούν όταν ήλθε ο Χριστός. β) Ιλασμό ο Χριστός έφερε πραγματικό και πλήρη, αφού υπέστη πλήρη την ποινή της αμαρτίας πάνω στον Σταυρό στην ανθρωπότητά Του, ενώ συγχρόνως η από Αυτόν αχώριστη θεότητά Του, έδωσε στον ιλασμό που έγινε, την άπειρη αξία του. Ποιος άλλος ποτέ θα μπορούσε να το κάνει; γ) Την θέση του Μεσίτη την κατέλαβε πραγματικά σαν Θεάνθρωπος: ένα με τον Θεό κατά την θεότητα, ένα με εμάς κατά την ανθρωπότητα. Ποιος άλλος θα μπορούσε να βρεθεί έχοντας αυτά τα προσόντα; δ) Η άμετρη αυτή αγάπη Του παρέχει στον άνθρωπο θάρρος για να προσέλθει και παρρησία. ε)Το ότι εκούσια προσέφερε τον Εαυτό Του είναι αδιάσειστη βεβαίωση της προθυμίας Του. ς) Σκέψου Τον στα δεξιά του Πατρός να μεσιτεύει, και δεν θα αργήσεις να δεις ότι και το δικό σου βάρος σήκωσε.
Δ΄ . Τα συμπεράσματα της αλήθειας αυτής είναι καταφανή.
α)Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος πραγματικός ιερέας διότι είναι ο μόνος ιλασμός και ο μόνος Μεσίτης. β) Κανείς άλλος δεν μπορεί να αναμιχθεί στο έργο Του, κανείς δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει, κανείς δεν μπορεί να τον αναπληρώσει ή να συμπληρώσει ό,τι αυτός εργάστηκε. γ) Το Ααρωνικό ιερατείο έπαψε για πάντα και επειδή αρνήθηκαν να το εννοήσουν, επέτρεψε ο Θεός και ήλθε ο Τίτος, ο οποίος κάθε ιερό σκεύος το πήρε για να τιμήσει τον θρίαμβό του στην Ρώμη, κατέκαψε τον ναό και ερήμωσε την πόλη, και κατά χιλιάδες και μυριάδες άλλους κατέσφαξε , άλλους σταύρωσε, άλλους απήγαγε στην Αλεξάνδρεια για να πουληθούν σαν δούλοι, ενώ εκείνοι που περισώθηκαν από αυτούς, διεσπάρησαν μεταξύ των εθνών, όπως προείπε σ’ αυτούς ο Μωυσής (Δευτερονόμιο 28:64 και εξής). δ) Κανείς πλέον δεν μπορεί να προσφέρει θυσία ή να μεσιτεύσει, γιατί κανένας δεν είναι ίσος με Αυτόν, ενώ αυτός σαν τέλειος, με μία προσφορά τελειοποίησε για πάντα εκείνους που αγιάζονται (Εβρ.10:14). Η τελετή της ιερής Κοινωνίας είναι ανάμνηση της μοναδικής εκείνης θυσίας του, όχι επανάληψη. ε)Κανείς δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει γιατί είναι ιερέας στον αιώνα. Δεν πεθαίνει ούτε απουσιάζει, γιατί είπε ρητά ότι, όπου δύο ή τρεις είναι συναγμένοι στο Ονομά Του εκεί θα είναι και Αυτός εν τω μέσω (Ματθ.18:20). ς) Εχει αναμφίβολα μεγάλη σημασία το ότι το Πνεύμα το Αγιο πουθενά στις Γραφές δεν αποκάλεσε τους λειτουργούς της Καινής Διαθήκης (δηλ.της εκκλησίας) ιερείς, αλλά ποιμένες, ευαγγελιστές, επισκόπους, πρεσβυτέρους, κοπιώντας εν λόγω και διδασκαλία, κήρυκες του λόγου, διδασκάλους κλπ. Η ονομασία ιερεύς επί ανθρώπου είναι γι’ αυτό καταχρηστική, αφού ο Χριστός έχει αμετάθετη την ιερωσύνη (Εβρ.7:24-στο αρχέτυπο:«απαράβατον»).
Εχοντας λοιπόν τέτοιο Ιερέα, με δύναμη ζωής ακατάλυτης και Ιερέα εις τον αιώνα, που έχει αμετάθετη την ιερωσύνη, ας μην πάψουμε να χρησιμοποιούμε τον ιλασμό Του και την παντοδύναμη μεσιτεία Του.
