Του Μιχαήλ Β. Κυριακάκη
«Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; λέγει ο Κύριος, και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;» Ιερεμίας 23:29
Ο γραπτός λόγος του Θεού, υπήρξε το θαύμα των αιώνων. Κάθε έτος και κάθε αιώνας, που παρέρχεται, προσθέτει νέες μαρτυρίες για την ακατάλυτη δύναμη των Γραφών. Η επίδρασή του για τον εκπολιτισμό των βαρβάρων και καθυστερημένων λαών είναι αδιαφιλονίκητη.Παντού όπου εισήλθε, διαμόρφωσε ανώτερο πολιτισμό, ενέπνευσε υψηλότερες αρχές. Ο τρόπος με τον οποίο διατηρήθηκε, συνελέγη, και έφτασε μέχρι εμάς, αποτελεί μέγα θαύμα. Διώχθηκε από ισχυρούς και όμως νίκησε. Πολεμήθηκε από σοφούς και όμως θριάμβευσε. Με φανατισμό δεσμεύθηκε και όμως υπερίσχυσε. Υστερα από κάθε μάταιο και άχαρο αγώνα εναντίον του Λόγου του Θεού, ακούγεται και πάλι η επωδός:«Πού ο σοφός; που ο γραμματεύς; που ο συζητητής του αιώνος τούτου; δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;» (Α’ Κορινθ. 1:20). «Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;»
Σε κάθε εποχή η αλήθεια είχε τους εχθρούς της. Αλλά εκείνοι συνετρίβησαν, ενώ η αληθεια παραμένει. Σαν λεπτό άχυρο διασκορπίστηκαν, αλλά η αλήθεια του Θεού αποδείχτηκε κραταιότερη. «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει»(Ματθ.24:35). Ιδού ο Βολταίρος. Υπήρξε δεινός στον αγώνα του εναντίον των Γραφών. Περί τα τέλη του 18ου αιώνα έγραφε:«Το πολύ μετά εκατό χρόνια δεν θα υπάρχει άνθρωπος που θα διαβάζει τη Βίβλο». Πολύ πριν παρέλθουν τα εκατό χρόνια της προφητείας, αυτός πέθανε, ενώ η Βίβλος απέκτησε καταπληκτική κυκλοφορία. Μεταφράστηκε σε εκατοντάδες γλώσσες και διαλέκτους και αποδείχτηκε ο φωτεινός και αλάνθαστος οδηγός ατόμων και λαών. Πριν περάσουν τα εκατό χρόνια του Βολταίρου, ακόμα και το ίδιο το σπίτι οπού κατοικούσε και έγραφε, μεταβλήθηκε σε αποθήκη των Αγίων Γραφών, ενώ τα δικά του συγγράμματα ξεχάστηκαν, και στο ίδιο κτίριο όπου ζούσε ο πολέμιος αυτός της Βίβλου μπήκε η εξής επιγραφή:«Πάσα σαρξ είναι ως χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου. Εξηράνθη ο χόρτος και το άνθος αυτού εξέπεσεν. Ο λόγος όμως του Κυρίου μένει εις τον αιώνα»(Α’ Πέτρου 1:24-25). Πού είναι τώρα ο Βολταίρος;
Ο Λόγος του θεού είναι πράγματι το θαύμα των αιώνων. Αλλά είναι επίσης και το θαύμα το σημερινό. Οι κατακτήσεις του επεκτείνονται.
Ποια είναι η μαρτυρία των Γραφών για τον Λόγο του Θεού; Με ποιες αξιώσεις παρουσιάζονται; Παρά τις διαφορές των προσώπων, που συνέγραψαν τα διάφορα θεόπνευστα βιβλία, παρά τις χρονολογικές αποστάσεις μεταξύ τους (υπάρχει περίπου δυο χιλιάδων ετών απόσταση μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου βιβλίου της Γραφής), για ένα πράγμα είναι οι συγγραφείς τους απόλυτα σύμφωνοι: ότι μίλησαν όχι από τον εαυτό τους αλλά εκ μέρους του ζώντος Θεού. Δεν ήταν ανθρώπινη διάνοια ο εμπνευστής τους. Σε πολλές περιπτώσεις, εκείνοι που έγραψαν δεν είχαν πλήρη αντίληψη του νοήματος όσων διατάχθηκαν να γράψουν. «Υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού»(Β’ Πέτρου 1:21). Γι’ αυτό δεν κολάκευσαν ανθρώπινες αδυναμίες, ούτε πτοήθηκαν να ελέγξουν τους ισχυρούς βασιλείς και ηγεμόνες. «Τάδε λέγει Κύριος» είναι η εσωτερική μαρτυρία της Βίβλου.
Και η εξωτερική μαρτυρία, της ιστορίας και της αρχαιολογικής σκαπάνης προσθέτει ολοένα νέες αποδείξεις για το κύρος και την αυθεντία των ιερών κειμένων. Ιδού ένα μικρό παράδειγμα. Κόπτονταν πριν από χρόνια οι οπαδοί της «ανώτερης κριτικής»(που αμφισβητούν την θεοπνευστία της Γραφής), λέγοντας ότι ακόμα και στα αυθεντικότερα βιβλία της Γραφής έχουν εισχωρήσει ιστορικές ανακρίβειες. Που ευρέθηκαν έλεγαν οι «πολιτάρχες» που αναφέρει ο Λουκάς στο 17ο κεφ. των Πράξεων;
Τέτοιο αξίωμα δεν υπήρχε στο Ρωμαϊκό κράτος. Και επί πολύ καιρό το επιχείρημα φαινόταν ισχυρό. Εως ότου το 1917 βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη (όπου ακριβώς συνέβηκε το επεισόδιο που εξιστορεί ο Λουκάς) λίθινη πλάκα, πάνω στην οποία υπήρχε επιγραφή που περιείχε την λέξη «πολιτάρχαι». Η επιγραφή ανήκει στην ρωμαϊκή εποχή. Μεταφέρθηκε στο Βρετανικό μουσείο. Από τότε βρέθηκαν πολλές άλλες επιγραφές με τον ίδιο όρο. Οι οπαδοί της «ανωτέρας Κριτικής» για μία ακόμα φορά αποστομώθηκαν. «Οι λίθοι θέλουσι φωνάξει» είπε ο Κύριος (Λουκάς 19:40) και η σκαπάνη του αρχαιολόγου βοηθάει στο να ακουστεί η φωνή των λίθων.
Για τον Χριστιανό υπάρχει μία ακόμα μεγαλύτερη μαρτυρία για την αυθεντία των Γραφών-η μαρτυρία του Ιησού Χριστού . Ποια γνώμη είχε για τις Γραφές εκείνος, στον οποίο πιστεύσαμε σαν Σωτήρα, και βρήκαμε στην πείρα μας ότι είναι η οδός η αλήθεια και η ζωή; Πώς τις μεταχειρίστηκε; Απλό βλέμμα στα ευαγγέλια μας πείθει ότι ο Ιησούς Χριστός έβαλε την σφραγίδα του κύρους του πάνω στην γραπτή αποκάλυψη. Και για μας ο λόγος του βάζει τέρμα σε κάθε συζήτηση. Σαν θεόπνευστα μεταχειρίστηκε στη διδασκαλία του την πεντάτευχο και τα βιβλία των προφητών. Οι Ψαλμοί ήταν το εντρύφημά του. Εμπαινε στη συναγωγή και ζητούσε πολύτιμη μεμβράνη, πάνω στην οποία ήταν γραμμένοι οι θείοι λόγοι, αντλούσε συνεχώς από τις Γραφές υλικό για να ελέγξει και να οδηγήσει τα πλήθη, στις Γραφές παρέπεμπε τόσο τους μαθητές όσο και τους αντιπάλους του. «Εάν τον Μωυσέα και τους προφήτες δεν ακούωσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αν στή θέλουσι πεισθή»(Λουκάς 16:31).
Τι είναι για μας η Αγία Γραφή;
Είναι ο οδηγός μας. Μας οδηγεί στον Χριστό. Είναι το όργανο του Θεού, δια του οποίου αφυπνιζόμαστε και οδηγούμαστε στον ζωντανό σωτήρα. «Ταύτα εγράφησαν δια να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντες να έχητε ζωήν εν τω ονόματι αυτού»(Ιωάννης 20:31). Είναι ο χάρτης, που μας οδηγεί διαμέσου της πνευματικής ερήμου προς τον Θεό. Σε κάθε χάρτη υπάρχουν ζωηρές γραμμές, άλλοτε μαύρες, άλλοτε κόκκινες, που δείχνουν τους διάφορους δρόμους. Στην Γραφή υπάρχει μία τέτοια γραμμή. Από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία σελίδα της Βίβλου, λέει ο Μούντυ, υπάρχει μία κόκκινη γραμμή-το αίμα του Ιησού Χριστού. Είναι η οδός που μας δείχνει για την συγχώρηση των αμαρτιών μας και την συμφιλίωση με τον Θεό. Βγάλτε την γραμμή αυτή, το αίμα του Χριστού και ο χάρτης αυτός δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά. Γιατί η Γραφή δεν δόθηκε για να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα της διάνοιάς μας, αλλά για να μας οδηγήσει προς τον Θεό. Αν και παρέχει ιστορία, ποίηση, φιλοσοφία, επιστήμη και λοιπά, εντούτοις ο μοναδικός της σκοπός είναι να φέρει την ψυχή μας αντιμέτωπη με τον ζωντανό Θεό.
Η Γραφή είναι επίσης ο ασφαλέστερος φύλακας εναντίον των αιρέσεων και των πλανών. Στις διάφορες πλάνες, τις οποίες χαλκεύει ο άνθρωπος, το τέκνο του Θεού αντιτάσσει το Λόγο του Χριστού, που κατοικεί πλούσια μέσα του. Σε κάθε επίθεση του πονηρού αντιτάσσει την ακονισμένη μάχαιρα του Πνεύματος. Ο Κύριός μας δεν χρησιμοποίησε άλλο όπλο εναντίον του Πονηρού στην έρημο. Σε κάθε πρότασή του απαντούσε «γέγραπται!» και αποστόμωνε τον εχθρό. Γιατί οι πλάνες βρίσκουν έδαφος; Γιατί δεν υπάρχει επαρκής γνώση των Γραφών. Για πολλούς η Γραφή είναι άθροισμα κεφαλαίων και εδαφίων που χρησιμοποιούνται κατά βούληση για την υποστήριξη κάθε ιδέας. Και οι πιο αφελείς και πιο αμελείς μαθητές παραπλανώνται. Ο λόγος του Θεού δεν είναι γράμμα κενό:«οι λόγοι μου είναι πνεύμα και ζωή». Οταν με τη συνεχή μελέτη αφομοιώνουμε τα λόγια του Θεού μέσα μας, είμαστε ασφαλείς –απρόσβλητοι από ετεροδιδασκαλίες και πλάνες. Δείτε πως επαινούνται οι Βεροιείς ότι «ήσαν ευγενέστεροι παρά τους Θεσσαλονικείς, καθότι εδέχθησαν τον λόγο μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα». (Πραξ 17:11). Η Γραφή ενδυναμώνει τον Χριστιανό και τον καθιστά όχι μόνο απρόσβλητο από την πλάνη, αλλά και ικανό να βοηθήσει και να οδηγήσει άλλους.
Προσέξτε πόσο εύφημα αναφέρεται το όνομα του Απολλώ, «όστις ήτο δυνατός εν ταις Γραφαίς» (πραξ. 18:24) Εχουμε ανάγκη Χριστιανών δυνατών και δυνατών υπηρετών του Ευαγγελίου, αλλά δυνατών στις Γραφές.
Ο λόγος του Θεού όχι μόνο οδηγεί, προφυλάσσει και ενδυναμώνει, αλλά παρηγορεί και ελέγχει. «Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι Σου εις τον ουρανίσκον μου! Είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου» (Ψαλμ. 119:103). Γλυκύτερη απόλαυση δεν έχει ο πιστός, από το να εντρυφά στα λόγια του Θεού και να αντλεί παρηγορία στις δύσκολές του περιστάσεις. Αλλά ταυτόχρονα αισθάνεται τους ελέγχους της Γραφής, όποτε δεν βρίσκεται σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Σαν δίστομος μάχαιρα εισέρχεται στην ψυχή ο λόγος της αλήθειας και διέρχεται «μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος αρμών τε και μυελών και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας. Και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού». Είναι όντως κατά τον λόγο τους προφήτη, πυρ που κατακαίει την αμαρτία και φωτίζει τον κόσμο, που βρίσκεται στο σκοτάδι. Είναι το σφυρί που συντρίβει την πλάνη και κατεργάζεται τον ακατέργαστο ανθρώπινο χαρακτήρα.
Για τούτο με ευγνωμοσύνη δεχόμαστε τις Γραφές-τον Λόγο του Θεού- σαν τον μόνο αλάνθαστο οδηγό πίστεως και έργων.
Ας αγαπήσουμε περισσότερο τις Γραφές. Ας επιδοθούμε στην μελέτη τους και ας συντελέσουμε με την προσευχή και με τον οβολό μας στην διάδοσή τους μεταξύ των ανθρώπων γύρω μας.
Ας βοηθήσουμε εκείνους που εξαπλώνουν το θείο πυρ της αλήθειας, ας στηρίξουμε τους βραχίονες που βαστάζουν την θεία σφύρα! «Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; λέγει Κύριος και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;»