Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία

Του Μιχαήλ Β. Κυριακάκη

«Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; λέγει ο Κύριος, και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;»  Ιερεμίας 23:29

Ο γραπτός λόγος του Θεού, υπήρξε το θαύμα των αιώνων. Κάθε έτος και κάθε αιώνας, που παρέρχεται, προσθέτει νέες μαρτυρίες για την ακατάλυτη δύναμη των Γραφών. Η επίδρασή του για τον εκπολιτισμό των βαρβάρων και καθυστερημένων λαών είναι αδιαφιλονίκητη.Παντού όπου εισήλθε, διαμόρφωσε ανώτερο πολιτισμό, ενέπνευσε υψηλότερες αρχές. Ο τρόπος με τον οποίο διατηρήθηκε, συνελέγη, και έφτασε μέχρι εμάς, αποτελεί μέγα θαύμα. Διώχθηκε από ισχυρούς και όμως νίκησε. Πολεμήθηκε από σοφούς και όμως θριάμβευσε. Με φανατισμό δεσμεύθηκε και όμως υπερίσχυσε. Υστερα από κάθε μάταιο και άχαρο αγώνα εναντίον του Λόγου του Θεού, ακούγεται και πάλι η επωδός:«Πού ο σοφός; που ο γραμματεύς; που ο συζητητής του αιώνος τούτου; δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;» (Α’ Κορινθ. 1:20). «Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;»

Του Αιδ. Γεωργίου Αδάμ

Μακάριος ο άνθρωπος που δέχεται με υπομονή τις δοκιμασίες! Γιατί, αν τις υποστεί με επιτυχία, θα κερδίσει το βραβείο της αιώνιας ζωής, που υποσχέθηκε ο Θεός σ' όσους τον αγαπούν (ΝΜΒ).

Τι σημαίνει μακάριος; Συνήθως νομίζουμε πως είναι ο «ευτυχισμένος». Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι o χριστιανός είναι ευτυχισμένος. Στην επί του όρους ομιλία όμως, του Χριστού (Ματθ. 5-7), στους «Μακαρισμούς» όπως είναι γνωστοί, αλλά και στην επιστολή Ιακώβου, «μακάριος» σημαίνει κάτι πολύ βαθύτερο. Θα ήταν φτωχή ερμηνεία των λόγων του Χριστού αν αποδίδαμε πως «ευτυχισμένοι» είναι οι φτωχοί τω πνεύματι, ή «ευτυχισμένοι» είναι οι ειρηνοποιοί. Θα ήταν φτωχό γιατί η ευτυχία είναι «υποκειμενική», συχνά σχετίζεται με το πως αισθανόμαστε εμείς για τον εαυτό μας ή πως ερμηνεύουμε τις περιστάσεις μας, ή ακόμη πως αντιδρούμε στο χάσμα ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε και αυτό που έχουμε, ανάμεσα στην επιθυμία και την πραγματικότητα.